Hepatitis A, IgM Antibody

نام اختصاری:HAVM- Ab

سایر نام ها: Anti-HAV, IgM، Anti-Hepatitis A IgM، HAVABS IgM, Serum، Hepatitis A Viral AB IgM

بخش انجام دهنده: ایمونولوژی

نوع نمونه قابل اندازه گیری: ترجیحاً سرم، پلاسما ( سیتراته، EDTA دار، هپارینه)

حجم نمونه مورد نیاز:   ۱ ml

شرایط نمونه گیری:

1. نیاز به ناشتایی نمی باشد.
2. نمونه گیر باید  قابلیت انتقال هپاتیت از طریق خون آلوده را در نظر بگیرد.

ملاحظات نمونه گیری:

1. محل خونگیری را از نظر خونریزی بررسی نمایید.
2. به بیمار مشکوک به هپاتیت گوشزد نمایید که از تماس نزدیک با سایر افراد پرهیز کند.
3. تا زمانی که نتایج سرمی خلاف آن را ثابت ننموده، بیمار را باید آلوده در نظر گرفت.
4. پس از نمونه گیری سوزن سرنگ را بلافاصله در ظرف مخصوص (Safety box) بدور اندازید.
5. در صورت نمونه گیری در خارج از آزمایشگاه، نمونه را سریعاً به آزمایشگاه بفرستید.
6. برای بیماران مشکوک به هپاتیت فرمی از سابقه ابتلاء به بیماری را یادداشت کرده و آن را مستند کنید.

موارد عدم پذیرش نمونه:

ü      نمونه همولیزه شدید.

ü      نمونه لیپمیک شدید.

ü      نمونه ایکتریک شدید.

ü      فریز کردن و ذوب کردن مکرر

ü      استفاده از نمونه های حاوی فیبرین، آلودگی میکروبی و  غیر شفاف توصیه نمی شود.

شرایط نگهداری:

• نمونه خون را در ظرف ۲۴ ساعت سانتریفیوژ کرده و سرم را از لخته جدا نمایید.  نمونه به مدت ۲۴ ساعت در دمای اتاق  و ۷ روز در ◦c 4 پایدار است.
• برای نگهداری طولانی تر نمونه را در ◦c 20-  قرار دهید.

کاربردهای بالینی:

1. تشخیص عفونت حاد و ابتلاء اخیر به ویروس هپاتیت A.
2. افتراق هپاتیت A از انواع دیگر هپاتیت.

          روش مرجع: ELISA  (Enzyme-linked immunosorbent assay)

روش ارجح: ELISA

سایر روشها: RIA،  MEIA (Microparticle enzyme immune assay ) ، کمی لومینوسانس.

مقادیر طبیعی: منفی (عدم حضور آنتی بادی در سرم)

ü      مقادیر بر اساس Cutoff تعیین شده در کیت لحاظ می گردد.

تفسیر: تستهای سرولوژی وجود IgM-Ab را بر علیه پروتئینهای کپسید ویروس نشان می دهد و در حدود ۶ ماه در سرم پایدار است.  حضور IgM در سرم

نشاندهنده حاد یا تحت حاد بودن بیماری است . IgM در حدود ۳ تا ۴ هفته پس از تماس و درست پیش از افزایش آنزیمهای کبدی در خون افزایش می یابد.

سطح IgM غالباً در طی ۸ هفته به حد طبیعی باز می گردد. نتایج مثبت نشاندهنده وضعیت حاد بیمار یا ابتلاء اخیر آلودگی به این ویروس (کمتر از ۶ ماه) می باشد.

در صورتی که بیمار در کمتر از دو هفته به این ویروس آلوده شده باشد، نتایج آزمایش ممکن است منفی گزارش شود.

عوامل مداخله گر :

• نمونه های دارای فیبرین، آلودگی میکروبی، همولیزه ، لیپمیک و ایکتریک  موجب تداخل در آزمایش می گردد.
• استفاده از سدیم اُزاید به عنوان نگهدارنده در روش های ایمونو اسی به دلیل واکنش آنزیمی با کونژوگه موجب تداخل در نتایج آزمون می گردد.
• واکنش متقاطع با آنتی بادیهای غیر اختصاصی منجر به نتایج مثبت کاذب می گردد.

توضیحات:

• نتایج مثبت کاذب ممکن است به علت واکنش متقاطع حضور آنتی بادی از دیگر عفونت های ویروسی یا بیماری های زمینه ای مشاهده شود.
• نتایج مثبت با سابقه بالینی بیمار و اپیدمیولوژی بیماری در ارتباط است.