نام اختصاری: GTT
سایر نام ها: تست تحمل گلوکز،OGGT (تحمل گلوکز خوراکی)، GCT (تحمل گلوکز بارداری)
بخش مورد انجام : بیوشیمی
نوع نمونه قابل اندازه گیری: سرم، پلاسمای هپارینه یا ETDA دار، ادرار
حجم نمونه مورد نیاز:ml ۰٫۵ (سرم یا پلاسما) ،ml ۵ (ادرار رندم)
شرایط نمونه گیری:
در شرایط ناشتا (hour 12- 8) از بیمار نمونه گیری کرده، سپس به بیمار محلول حاوی gr 75 کربوهیدرات ( بارداری ۱۰۰gr) را داده و در فواصل ۳۰، ۶۰، ۹۰ و ۱۲۰ دقیقه از بیمار نمونه گیری گردد. مقدار کربوهیدرات لازم برای کودکان gr/kg ۱٫۷ وزن بدن، حداکثر تا gr 75 می باشد. در مورد زنان باردار نمونه گیری در فواصل ۱، ۲ و ۳۳ ساعت صورت می گیرد.
ملاحظات نمونه گیری:
۱- بیمار می بایست ۱۲- ۸ ساعت قبل از انجام آزمایش ناشتا باشد.
۲- بیمار می بایست تمام محلول گلوکز خوراکی را بخورد.
۳- بیمار در فاصله صرف غذا ( محلول خوراکی گلوکز) و نمونه گیری از مصرف غذا، چای، قهوه، تنباکو اجتناب گردد.
۴- بیمار در فاصله صرف غذا تا نمونه گیری باید در حالت استراحت باشد و از فعالیت شدید بپرهیزد. در صورت استعمال داروهایی که بر نتایج تست GTT تاثیر دارد آن را در برگه آزمایش یادداشت کنید.
۵- سن بیمار حائز اهمیت بوده، در برگه آزمایش یادداشت گردد.
موارد عدم پذیرش نمونه: همولیز شدید نمونه موجب رد آن گردد.
شرایط نگهداری: نمونه در C◦ ۴ به مدت ۷ روز و در C◦ ۲۰- به مدت ۳۰ روز پایدار است.
کاربردهای بالینی: تشخیص و پایش بیماران دیابت ملیتوس و سایر اختلالات کربوهیدراتی نظیر دیابت حاملگی هیپوگلیسمی نوزادان، هیپوگلیسمی ایدیوپاتیک و کارسینوم سلول های چزایر پانکراس
روش مرجع: : روش آنزیماتیک هگزوکیناز ( در سرم و پلاسما)
روش ارجع: روش آنزیماتیک گلوکز اکسیداز
سایر روش ها: هگزوکیناز(متد UV)، O-Toluidine، فولن وو، شافرهارتمن- سوموژی، فروسیانید، بندیکت، واکنش رنگی نئوکوپرین و …
مقادیر طبیعی: مقادیر به mg/dl می باشد.
سرم:
ناشتا : ۱۱۰- ۷۰ (بیش از ۶۰ سال: ۱۱۵- ۷۰ )
۳۰ دقیقه: ۱۷۰- ۱۱۰
۶۰ دقیقه : ۱۷۰- ۱۲۰
۹۰ دقیقه : ۱۴۰- ۱۰۰
۱۲۰ دقیقه : ۱۲۰ – ۷۰ (میلی گرم / دسی لیتر)
زنان باردار:
ناشتا: mg/dl105 ۱ ساعته: mg/dl190 ۲ ساعته: mg/dl165 ۳ ساعته: mg/dl145
ادرار: منفی (عدم حضور گلوکز در ادرار).
تفسیر: مقدار گلوکز خون ناشتا بیش از mg/dl 140 و مقدار نمونه دقیقه ۱۲۰ بیش از mg/dl 140 و دقایق ۳۰، ۶۰ و ۹۰ بیش از mg/dl 200 نشان دهنده عدم تحمل گلوکز است. اتحادیه دیابت آمریکا (ADA) توصیه نموده که زنان بارداری که قبلاً. سابقه GCT غیر طبیعی نداشته اند در هفته های ۲۴ و ۲۸ بارداری با ۵۰۰ گرم گلوکز مورد آزمایش قرار گیرند. اگر سطح گلوکز ناشتا بیشتر از ۱۴۰mg/dl باشد، توصیه می شود که پس از طی حداقل ۶ هفته و یا بیشتر از زمان زایمان مجدداً با آزمون تحمل گلوکز غیر بارداری (GGT) مورد آزمایش قرار گیرند. مشاهده گلوکز در ادرار نشان دهنده گذشتن آن از حد آستانه کلیوی و عدم تحمل گلوکز است.
افزایش سطح:
دیابت قندی، دیابت حاملگی، سوء تغذیه، پاسخ استرس حاد به شرایطی نظیر عفونت، سوختگی ها و جراحی، سندرم کوشینگ، فئوکروموسیتوم، گلوکاگونوما، آکرومگالی، درمان با دیورتیک ها و کورتیکواستروئیدها، نارسایی مزمن کلیوی و پانکراتیت حاد و به دنبال گاستروکتومی.
عوامل مداخله گر:
۱- استعمال دخانیات
۲- استرس
۳- ورزش شدید
۴- روزه داری یا گرسنگی شدید
۵- داروهایی نظیر آسپرین، β بلوکرها، فوروزماید، نیکوتین، ضدبارداری خوراکی (OCP)، فنوتیازین ها، داروهای عصبی و روانی، استروئیدها، دیورتیک های تیازیدی، داروهای ضد فشار خون، داروهای ضد التهابی
توضیحات:
- در بیماران با عفونت های شدید و یا اختلالات آندوکرین که بیماران دیابتی نمی باشند، عدم تحمل گلوکز مشاهده می شود.
- انجام این تست برای بیماران بستری نباید درخواست شود.
- در صورت مشاهده قند در ادرار میزان گلوکز سرمی آن را ملاحظه کنید.
- همراهی این آزمایش با تست Hb A1C ارزش تشخیصی آزمایش را بالا خواهد برد.
مطلب بسیار خوبی بود.ممنون