آزمایشگاه دکتر مهرابی
نام اختصاری: DIG
سایر نام ها: دیگوکسین، Lanoxin
بخش مورد انجام: ایمونولوژی
نوع نمونه قابل اندازه گیری: سرم یا پلاسما (هپارینه یا EDTA دار)
حجم نمونه مورد نیاز: ml 1 – ۰٫۵
شرایط نمونه گیری:
- نمونه را بیش از ۱۲ ساعت پس ازمصرف دارو باید گرفت.
- نیاز به ناشتایی نمی باشد.
ملاحظات نمونه گیری:
- حداکثر ۲ ساعت پس از نمونه گیری، نمونه خون را سانتریفیوژ کرده و سرم را جدا کنید.
- به بیمار تذکر دهید ۱۲ ساعت قبل از نمونه گیری از مصرف دارو اجتناب کنید.
موارد عدم پذیرش نمونه:
همولیز شدید موجب رد نمونه می شود.
شرایط نگهداری:
نمونه در ◦c 4 به مدت ۷ روز و در ◦c20- تا ۶ ماه پایدار است.
کاربردهای بالینی:
۱- پایش درمان بیماران با نارسایی احتقانی قلب (CHF) و کاهش پاسخ دریچه های قلبی
۲- ارزیابی سمیت دارو
روش ارجح : RIA
سایر روش ها : EIA ، FPIA
مقادیر طبیعی:
غلظت درمانی : ng/ml 2 – ۰٫۵
غلظت دوز سمی: ng/ml 4 ≤
مقادیر مرجع برای بیماران کمتر از ۱۶ سال تعیین نشده است.
غلظت دوز سمی در اطفال ممکن است بالاتر باشد.
تفسیر:
محدوده درمانی برای دیگوسین در خون ng/ml 2 – ۰٫۵ است. سطوح بالاتر از ng/ml ۴ممکن است به طور بالقوه تهدید کننده حیات باشد.
عوامل مداخله گر:
- مصرف داروهایی نظیر کلسترامین، متوکلوپرامید، نئومایسین، آنتی اسیدها، کائولین- پکتین باعث کاهش جذب دیگوکسین و کینیدین، وارپامیل، اسپیرنولاکتون، نیفیدیپین، کلیرانس دیگوکسین را کاهش خواهد داد.
- افزایش دهنده های سرمی دیگوکسین عبارتند از ایبوپروفن، کینین، دیزوپیرامید و کاهش دهنده های سرمی دیگوکسین عبارتند از فنیل بوتازول، فنی توئین و ریفامپین.
توضیحات:
- پاسخ بیماران به دارو در افراد مختلف متفاوت است. در اختلال عملکرد کلیوی دیگوسین در سرم تجمع می یابد.
- در این آزمایش دیگوکسین با هر دو فرم باند شده و آزاد قابل اندازه گیری است. بنابراین در بیماران تحت درمان با digibind (قطعه درمانی آنتی بادی) مقادیر بالای دیگوسین مشاهده می شود.
- فاکتورهای واکنشگر ایمنی شبه دیگوکسین ممکن ایت منجر به بالا رفتن کاذب دیگوکسین در نوزادان و بیماران پیشرفته کبدی و کلیوی گردد.
- در بیماران تحت درمان با دوز بالای بیوتین ( ۵ mg/day< ) جهت نمونه گیری حداقل ۸ ساعت از آخرین مصرف بیوتین سپری شده باشد.