نام اختصاری: HBeAg
سایر نام ها: Hepatitis Be Antigen, Serum، HBeAg, Serum
بخش انجام دهنده: ایمونولوژی
نوع نمونه قابل اندازه گیری: سرم، پلاسما تازه
حجم نمونه مورد نیاز: ۱ml
شرایط نمونه گیری:
- نیاز به ناشتایی نمی باشد.
- نمونه گیر باید قابلیت انتقال هپاتیت از طریق خون آلوده را در نظر بگیرد.
ملاحظات نمونه گیری:
- محل خونگیری را از نظر خونریزی بررسی نمایید.
- به بیمار مشکوک به هپاتیت گوشزد نمایید که از تماس نزدیک با سایر افراد پرهیز کند.
- تا زمانی که نتایج سرمی خلاف آن را ثابت ننموده، بیمار را باید آلوده در نظر گرفت.
- پس از نمونه گیری سوزن سرنگ را بلافاصله در ظرف مخصوص (Safety box) بدور اندازید.
- در صورت نمونه گیری در خارج از آزمایشگاه، نمونه را سریعاً به آزمایشگاه بفرستید.
- برای بیماران مشکوک به هپاتیت فرمی از سابقه ابتلاء به بیماری را یادداشت کرده و آن را مستند کنید.
موارد عدم پذیرش نمونه:
ü نمونه همولیزه شدید.
ü نمونه لیپمیک شدید.
ü نمونه ایکتریک شدید.
ü فریز کردن و ذوب کردن مکرر
ü استفاده از نمونه های حاوی فیبرین، آلودگی میکروبی و غیر شفاف توصیه نمی شود.
شرایط نگهداری:
- نمونه خون را در ظرف ۲۴ ساعت سانتریفیوژ کرده و سرم را از لخته جدا نمایید. نمونه به مدت ۲۴ ساعت در دمای اتاق و ۷ روز در ◦c 4 پایدار است.
- برای نگهداری طولانی تر نمونه را در ◦c 20- قرار دهید.
کاربردهای بالینی:
- تشخیص پاسخ عفونت هپاتیت B به درمان با داروهای ضد ویروس)مانند اینترفرون α).
- نظارت بر وضعیت عفونت مزمن بیماران آلوده به HBV
- تشخیص آلودگی بیماران ناقل ویروس هپاتیت B
روش مرجع: EIA (الایزا)
روش ارجح: PCR
سایر روشها: RIA، کمی لومینوسانس
مقادیر طبیعی: منفی (عدم حضور آنتی بادی در سرم).
ü مقادیر بر اساس Cutoff تعیین شده در کیت لحاظ می گردد.
تفسیر: این آنتی ژن (انولوپ) معمولاً به قصد تشخیص بیماری استفاده نمی شود، بلکه به عنوان شاخص عفونی بودن بکار می رود. وجود HBeAg با بیماری اولیه و فعال و نیز وجود عفونت شدید در بیماران دچار عفونت حاد HBV مطابقت دارد. تداوم وجود HBeAg در خون به مدت بیش از ۳ ماه پیش بینی کننده پیدایش عفونت مزمن HBV است.
ظهور این آنتی ژن مقارن با همانند سازی شدید ویروس، عفونت زایی و آسیب شدید کبدی می باشد. در مواردی از هپاتیت B که بطور خودبخود محدود شده و بهبود می یابند، HBeAg کمی پس از اوج افزایش ترانس آمینازها و قبل از ناپدید شدن HBsAg در سرم، غیر قابل شناسایی می شود و سپس HBeAb در سرم ظاهر می شود که مقارن با کاهش عفونت زایی می باشد. لذا ناپدید شدن آن نشان دهنده بهبود بالینی و برطرف شدن عفونت است.
عوامل مداخله گر :
- معمولترین خطا در روشهای EIA و RIA، شستشو ناکافی و یا آلودگی معرف با مواد آلوده می باشد.
- نمونه های دارای فیبرین، آلودگی میکروبی، همولیزه ، لیپمیک و ایکتریک موجب تداخل در آزمایش می گردد.
- خونی که حاوی مواد ضد انعقاد نامناسب باشد یا بیمارانی که اختلال در تولید لخته دارند ممکن است واکنش مثبت کاذب ضعیف بدهند.
- در روش رادیوایمونواسی، تزریق رادیونوکلوئید در هفته قبل از آزمایش ایجاد مثبت کاذب می کند.
توضیحات:
- ناپدید شدن HBeAg و ظاهر شدن HBeAb در خون بطور کامل نشاندهنده خاتمه عفونت بیمار از HBV یا ناقل بودن مزمن آن نمی باشد.
- این تست برای بیماران کمتر از ۲ سال، افراد دچار نقص سیستم ایمنی و افراد که سیستم ایمنی آنها سرکوپ شده کارایی مناسبی ندارد.
- این آزمایش برای غربالگری نمونه های خون بند ناف، اهدا کنندگان خون، پلاسما، و محصولات بافت یا سلول انسان، توسط FDA مورد تأئید نمی باشد.